Feniks - Wto 28 Wrz, 2010 19:25 Temat postu: moja opowieść własnoręcznie pisana w wordPadzie;p Witam i przedstawiam własnoręcznie napisaną w WordPad'zie opowieść. W opowieści występuje 5 ras : Anioły , nieumarli , wampiry , ludzie , wilkołaki. Wszystkiego dowiedzie się czytając:D mile widziane opinie , co i jak itp , pisałem 5h z przerwami także to nie jest 'idealne' ale zawsze miałem ochotę napisać krótką opowieść/historyjkę, to jest takie bardziej brutalne niż łagodne. A więc przedstawiam :) : Rozdział 1: Legenda. Dawno temu , trwała bitwa.Bitwa o której decydował los świata. Walczyło między sobą 5 ras , Wampiry , wilkołaki , nieumarli , anioły , ludzie. Pewnego dnia , a był to dzień zwykły jak inne... Nieumarli , wampiry i wilkołaki połączyli siły aby móc zgładzić ludzi jak i aniołów. wilkołaki zabijały z największym okrucieństwem ludzi , zaś nieumarli swą aurą odstraszały zwierzęta i ludzi , wampiry wyrywały aniołom skrzydła aby nie mogły latać... Ludzie mężnie walczyli w swoich zbrojach , mieczach , łukach i innych przedmiotów niezbędnych aby się bronić.Anioły miały skrzydła jak niegaszące nigdy światło , jak przepiękny brylant który nigdy nie straci swej barwy , posiadali anielską zbroję , anielskie miecze , błogosławieństwo i dobrą aurę. Lecz wampiry swej demonicznej aury i żądzy krwi mieli zbyt dużo,anioły poległy,ludzie byli pożerani jeden po drugim.Nastał wieczny niepokój i wieczna ciemność na ziemi,ale narodziłem się Ja. Dwanaście lat później... Opowiem wam moją historie... 'Był ciepły ranek tego dnia , ale mrok panował już nad wschodnią częścią ziemi, urodziłem się w niepokojących warunkach było zimno , przerażająco skrzypiała podłoga jakby zaraz miał wyjść jakiś wampir i zjeść moich rodziców.Moi rodzice byly dawniej łowcami wampirów,ale na starość nie przyszedł im zaszczyt walki z tymi bestiami. Mając sześć lat moi rodzice zginęli , stało się to czego najbardziej się obawiałem...Późną nocą zapłukał do drzwi pewien mężczyzna mówił że zło zawładnęło już nad północną i południową częścią świata.Oczywiście zaraz po tym , moi rodzice zaprosili go do domu , ja byłem w pokoju , nagle usłyszałem krzyk matki po czym poszedłem zobaczyć co się stało... zobaczyłem wampira który kończył zjadać mojego ojca. Z złości i nienawiści chciałem podbiec i go zabić , ale ze strachu nie mogłem się ruszyć. Podszedł do mnie mówiąc 'jestem nasycony , masz szczęście.' po czym wybieg z domu i zniknął w mgnieniu oka. Siedziałem w strachu i niepokoju nad innymi wampirami 3 tygodnie... , przyszedł do domu pewien mężczyzna ponownie , ale ? to nie był ten sam , odrazu zaatakowałem go z krzykiem mysląc że to kolejny wampir. Zablokował mój cios i uderzył w brzuch po czym powiedział : 'nie obawiaj się , nie jestem wampirem , jestem Paul i mam zamiar nauczyć cię walczyć z wilkołakami , umarłymi , i tym co jest najpotężniejsze ... czyli wampirami.' Ufając mu poszedłem z nich bez żadnych pytań.Zabrał mnie do podziemi gdzie nie brakowało ludzi chroniących je , ani lrwi do picia czy jedzenia. Będąc tam czułem , że jestem w domu... , domu pełnym życia i nienawiści do wampirów i zła jakie wyrządziły światu.Najadłem się , napiłem , próbowałem zapomnieć , ale się nie dało. Wkrótce rozpoczęliśmy trening.' rozdział 2: Trening. Dwa lata później... Mam już 14 lat. Uczyłem się jak posługiwać mieczem , jak odróżnić wampira od człowieka. -Myślę że mogę już walczyć z wampirami... - powiedziałem. -Cierpliwości , czeka cię długa podróż - powiedział Paul. -Jak mam mieć cierpliwość?! - z krzykiem i złością powiedziałem. -Musisz się uspokoić inaczej ściągniesz tu wampiry - uderzając mnie i krzycząc powiedział Paul. -Przepraszam , ale wciąż nie mogę zapomnieć o tym jak ten wampir zabijał moich rodziców... - powiedziałem z zdenerwowaniem. -Chcesz zabijać wampiry , wilkołaki i nieumarłych prawda? , więc musisz się skupić i trenować dalej... - powiedział Paul. -Tak , obiecuje że nie postąpie tak drugi raz - powiedziałem z szczerością po czym poszedłem się wyspać. Następnego dnia... -Czas wstawać , i iść na polowanie. - powiedział Paul. -Polowanie ? , jeszcze nie skończyłem treningu , aby polować na wampiry - powiedziałem zaspany. -Nie mam na myśli wampirów...ich krew jest śmiertelnie trująca , jak kwas. - powiedział Paul. -A więc ? - zapytałem. -Popolujemy na wilkołaki , wiem gdzie się ukrywają , i ich świeżo upieczone mięso starczy nam na parę miesięcy , ich krew jest smaczna , a skóra będzie służyła do ochrony przez zimnem. - powiedział Paul. -Ale ? , jak stąd wyjdziemy ? - zapytałem z ciekawością. -Pamiętaj że wampiry nie wiedzą o nas , pragnąc krwi zabijają wilki i zwierzęta , wkrótce zaczną polować na dusze nieumarłych i krew wilkołaków , więc możemy wychodzić dzięki ukształtowaniu trawy , lasów. - powiedział mi z pewnością siebie Paul. -Nie zrozumiałem cię do końca. - powiedziałem. -Jeszcze zrozumiesz , masz na to mnóstwo czasu - powiedział Paul z uśmiechem śmiejąc się. -Teraz czas ruszać. - powiedział Paul. Dwie godziny później... -Jesteśmy w siedzibie wilkołaków , nie czują nas bo sami jedzą mięso wilków. - powiedział Paul. -Musimy zaatakować razem , bez braku pewności siebie inaczej zginiesz a ja próbując ci pomóc sam stanę się posiłkiem. - wytłumaczył Paul. -Masz strzały usypiające ? - zapytał Paul. -Tak - odpowiedziałem. -Wpierw strzel w tego co próbuje odebrać mięso tamtemu po lewej , zaś ja strzele w tego po prawej , a tego po lewej dobije z bliska. - wytłumaczył Paul. -Jesteś pewien ? - zapytałem. -Tak , polujemy co tydzień , dwa czasami nawet co trzy dni , już wiem jak się poluje, -Do dzieła ! - powiedział Paul. -Podszedłem jak najbliżej się dało wilkołaków , rozdzielając się z Paulem. -Nadszedł ten moment , nadeszła ta chwila kiedy strzeliłem powalając na ziemie wielką bestie... -Dostrzegły mnie , zaatakowały natychmiast ale Paul był na tyle zręczny aby mógł strzelić dwa razy w mgnieniu oka. -Musieliśmy zabrać żywe zwierzęta , inaczej byśmy zwabili wampiry które pragną krwi. Trzy godziny później... -Byliśmy na miejscu zabiliśmy wilkołaki a cała krew poszła na zapasy , mięsa zjadło tyle ludzi ile mogło i ile mogli.Ja po wyczerpaniu i strachu oraz satysfakcji zaatakowania wilkołaka , położyłem się spać , abym mógł trenować w kolejne dni. Następnego dnia... -Coś się stało ? - wstając zaspany zapytałem siebie. -Wyszedłem na zewnątrz i zobaczyłem Paula który stał przed wejściem. -Coś się stało? - zapytałem. -Zdaje mi się że wampiry zaczynają coś podejrzewać , czuję aurę jakiej nigdy nie czułem , czyżby one coraz więcej chciały jeść? - spytał Paul. -Nie wiem - odpowiedziałem niepokojąco. -Musisz zacząć dalszy trening , inaczej zabraknie nam czasu na zabicie tych paskudztw - powiedział Paul. -Rozumiem , chodźmy na salę treningową. - odpowiedziałem. Parę minut później... -A więc nauczę cię dzisiaj władać mocą świetlną , aby oślepiać wampiry - powiedział Paul. Rozumiem - odpowiedziałem. -Wpierw musisz połączyć siłe serca z siłą duszy i ciało z otoczeniem - wytłumaczył Paul. -Jak? - zapytałem. -Stań i skup się , nie myśląc , nie ruszając się - powiedział Paul. ... ... ... ... ... ... ... ... ... -Nie daje rady , to jest zbyt ciężkie , czuję jakbym nie dotykał ziemi , i nie mogę złapać równowagi - powiedziałem. -Próbuj dalej. - wspierał Paul. ... ... ... ... ... ... ... ... ... -Nie dam rady... - tracąc nadzieje powiedziałem. Dwie godziny później... ... ... ... ... ... ... ... ... ... -Czuję to , czuję otaczającą mnie aurę. - powiedziałem z krzykiem. -Właśnie. - powiedział Paul. <chuk> ałłć. -Musisz się skupić ! , próbuj dalej... - wspierał Paul. ...<skupienie>...<koncentracja>...<połączenie siły ducha z siłą serca>... -Teraz powiedź 'Deslumbrar'- powiedział Paul. -Deslumbrar! - wypowiedziałem. światło nagle otoczyło całą sale. -Udało się , naprawdę mi się udało ! - powiedziałem podniecając się. -Tak , gdyby nie to że użyłem czaru ochrony , oślep bym - mówi śmiejąc się Paul. -Ups. - powiedziałem. -Nic się nie stało , nauczyłem cię już : posługiwania się mieczem , łukiem , magią' , teraz musisz odpocząć , jutro wybieramy się do osady wilkołaków. - wytłumaczył Paul. -Tak , zabijmy ich jak najwięcej... - powiedziałem po czym poszedłem się położyć. -Musi nam się udać , być może twoja aura przezwycięży jego aurę... - pomyślał Paul. Następnego ranka... -Wstawaj... , idziemy na polowanie łotrzyku - żartując sobie powiedział Paul. -Znowu ? - śpiąco powiedziałem. -Rusz się bo ci zadek podgrzeje - śmiejąc się powiedział Paul. -Ta...jasne - wstając powiedziałem. -Ubierz się , odpowiednio wyposaż , ruszamy na osadę wilkołaków , tym razem będzie ich więcej - wychodząc powiedział Paul. ...<chuk>...<szelest>... -Dziesięć minut później... -Już? , aż tak długo ci to zajęło? - zapytał Paul. -Zajęło mi to około dziesięciu minut a ty już marudzisz... - powiedziałem. -Ruszajmy , nie mamy czasu - powiedział Paul. Godzinę później... -Jesteśmy na miejscu , tym razem bądź czujny , czują nas udając że są zdezorientowane - powiedział Paul. -Rozumiem , spróbuje zabić tamtych trzech , ty zabij resztę - powiedziałem. -Ruszamy! Podchodząc do wilkołaków jeden zaatakował mnie.Paul strzelił w niego , co pokomplikowało sprawę wszystkie rzuciły się na nas i musieliśmy zręcznie strzelać...tym razem nie mieliśmy szczęścia jeden z wilkołaków uciekł. -Nic się przecież nie stało... - powiedziałem. -Właśnie jest odwrotnie... , ten wilkołak co uciekł... , pobiegł w stronę wampirów , musimy szybko zabrać stąd te wilkołaki i uciec mamy na to dosłownie dwadzieścia pięć minut - powiedział Paul. -Ruszamy! - powiedział Paul. Piętnaście minut później... -Zdąrzyliśmy , mieliśmy dużo szczęścia w nieszczęściu. - powiedział Paul. -Racja - powiedziałem. -Już wytrenowałem cię na tyle byś mógł zabijać wilkołaki , nieumarłych i wampiry - powiedział Paul. -Powiedź jeszcze...jak mam zabić nieumarłych skoro one są martwe? - spytałem. -Na nieumarłych działa magia światła m.in. 'deslumbrar' czyli oślepienie , działa to w ten sposób że wytwarza światło z promieniami słonecznymi , co unicestwia nieumarłych , rani wampiry i tak samo je oślepia - wytłumaczył Paul. -Właśnie w ten sposób można je zabić - wytłumaczył Paul. -Rozumiem - powiedziałem , po czym się położyłem. Następnego dnia... -Witaj , już wstałeś ? - spytał Paul. -Tak , śniła mi się mama i ojciec , mówili że pokój znów będzie istnieć na świecie , a zło zostanie unicestwione - wytłumaczyłem. -To koniec mego treningu ciebie... , będziesz mógł zostać tu jeszcze parę lat by samemu się doskonalić i polować na wilkołaki czy wampiry - powiedział Paul. Wkrótce wszystko zrozumiałem , nie byłem już małym , przestraszonym chłopcem... , byłem 'łowcą wampirów!' Roździał 3: Ostateczna Bitwa. Kolejne lata mineły... Byłem już doświadczonym łowcą ... trenowałem ciężko przez 6 lat , polowałem na wampiry , wilkołaki i nieumarłych już kilkakrotnie. Nadszedł ten dzień , dzień na który czekałem , bitwa pomiędzy wampirami , nieumarłymi a rasą 'łowców wampirów' . Był to dzień który się powtórzył , walka trwała przez pięć dni...opowiem wam jak to było : 'Wyszliśmy na pole bitwy , był mrok , zimny wiatr wiał mrożąc krew w żyłach , ja się nie bałem , wiedziałem jakie jest moje przeznaczenie... -Jesteś gotowy zabić je wszystkie ? - zapytał mnie Paul. -Tak , jestem gotów , zabijmy je wszystkie , i przywróćmy pokój na świecie. -Ja się zajmę sługami , ty zabij tego , kto zjadł twojego ojca i matkę. I tak zaczęła się bitwa , używaliśmy 'deslumbrar' co chwilę , co oślepiało wampiry, lecz ja zbierałem całe siły przez ten cały czas tylko na morderce , na tą bezwględną bestie co zabiła moich rodziców.Nieumarli zostali unicestwieni poprzez promienie 'deslumbraru' , zaś wampiry nie były takie łatwe. Ja zabijając jednego po drugim nareście doszedłem do krypty ich Lorda. Wszedłem tam bez strachu , ale z wielką nienawiścią , lecz musiałem się uspokoić , abym miał szanse zwyciężyć. -A więc jesteś ... , tak jak podejrzewałem - nadszedł głos z ciemności. -Pokaż się , Lordzie wampirów - powiedziałem bez strachu. -Więc tak wygląda twoja prawdziwa postać ... nie jesteś inny niż inne wampiry , pijesz krew , jesteś okrutny , masz złą aurę ... jedynie co cię wyróżnia to ten brudny strój. -Zabiję cię ! - zdenerwowany , atakując powiedział Lord wampirów. -Myślisz że dasz radę? - powiedziałem , śmiejąc się z Lorda wampirów. atakował bardzo dobrze , miał szybkie ruchy , ale to było za mało jak na Lorda wampirów , byłem zbyt silny i zręczny , dzięki zręczności uciełem mu wszystkie kończyny , aby cierpiał ! , następnie dzięki mojej sile wyrwałem mu serce z piersi i unicestwiłem... Wszystkie wampiry odrazu się zamieniły w pył , i tak właśnie zostały pokonane złe siły.' Opowieść by Darkness13 [skopiowałem z Worda tak dla ścisłości.] pozdrawiam ^^ Darkfault - Wto 28 Wrz, 2010 19:29 Błędów masa, ale da się czytać :) Najbardziej mnie rozbawiło to: 'Mając sześć lat moi rodzice zginęli' - pewnie ciężko być Synem 6-latków :P Manioczekable - Wto 28 Wrz, 2010 19:59 To ty niezły jesteś Darkfault! Ja wymiękłem przy "(...) ludzie walczyli w swych zbrojach , mieczach , łukach i innych przedmiotów potrzebnych aby się bronić. (...)". Opowieść tę raczej pozostawię bez komentarza. Darkfault - Pią 01 Paź, 2010 20:07
To akurat było zabawne :| Wyobraź sobie człowieka w zbroi, obwieszonego mieczami, łukami i innymi przedmiotami :| Squall - Pią 01 Paź, 2010 20:22
Chciałem przeczytać Tylko? na początku zobaczyłem to...Dlaczego jak piszesz opowieść to mówisz wszystkim o czym ona jest? To mam streszczenie sorry :P Wolałbym się sam domyślić/domyśleć nie ważne :PP radek02 - Pią 01 Paź, 2010 20:46 źle się czyta :| , za dużo ENTER'a Manioczekable - Sob 02 Paź, 2010 15:13 Przyodziać się w miecz! To dopiero sztuka :I adoksz - Sob 29 Sty, 2011 17:59 heh stworz z tego projekt Lukortech - Sob 05 Lut, 2011 12:49
Myślę, że... oślepł bym Tekst przyzwoity, lecz uważam osobiście że akcja za bardzo postępuje, i łatwo się w niej zgubić. Ja w pisaniu mam taką manierę żeby wszystko oddzielać, ale tu uważam że robisz to przesadnie. Ale ogół tekstu fajny, pisz dalej. Szczerze zachęcam i pozdrawiam. Shlizer - Sob 05 Lut, 2011 17:53
'oślepłbym' =p jak poprawiasz to poprawnie =p Lukortech - Sro 09 Lut, 2011 13:52 Faktycznie, przpraszam mo błąd, mea culpa i tak dalej. Mam nadzieję że nie wprowadziłem nikogo w błąd. Aduine - Sro 09 Lut, 2011 18:03 Temat postu: Ech... Opowiadanie... Fajny pomysł ale męczy dużo Enterów i częste urywanie myśli. Lepiej napisać zdanie dłuższe i poprawne gramatycznie niż skrót myślowy. Poza tym rzucają się w oczy błędy ortograficzne. Myślę ze masz szansę pisać niezłe opowiadania, ale radze ci jedno - czytaj, czytaj i jeszcze raz CZYTAJ! Bo sam pomysł to nie wszystko, trzeba jeszcze umieć go przedstawić :) A każda przeczytana książka zwiększa twój zasób słownictwa i buduje twój styl pisania. Feniks - Wto 15 Mar, 2011 19:59 Aduine, masz rację, ja pomysłów mam nie do zliczenia, ale nie czytam w ogóle książek, mam zamiar zacząć czytać bardzo dużo i uczyć się pisać, zacznę niedługo pisać następna powieść, ale już mniej fantasy. ;) |
